Verliezen en toch met een redelijk goed gevoel naar huis voelt toch een beetje vreemd, maar ik denk dat er zeker een aantal zwemmers het met mij eens zijn.

Laten we bij het begin beginnen. zaterdagavond het bericht van Roger dat onze eerste wedstrijd tegen de watervrienden niet door gaat. Een wedstrijd die we dachten te kunnen winnen. Zij staan laatste en wij een na laatste in het klassement. Maar doordat we moesten scheidsen moesten we toch om 10.00 uur aanwezig zijn. Als team besloten we toch maar om met z’n allen om 10.00 uur aanwezig te zijn aangezien we de tijd wel konden gebruiken voor wat tactiektraining. Vol goede moed op naar t noorden, de sneeuw kwam ons letterlijk tegemoet. En tegen de tijd dat we in Zeist waren was alles om ons heen wit.

Barracuda stelde al gauw voor om onze laatste wedstrijd naar voren te halen. Dat hield in dat we na het scheidsen meteen volle bak er tegen aan moesten, geen tijd meer om iets door te nemen etc.. Of het daar aan gelegen heeft weet ik niet, maar we werden keihard ingemaakt. We lagen niet klaar, werkten niet samen en wisten slechts 1 x te scoren. Met een 1-12 op het scorebord verlieten we beteuterd het water.

Zoals het een goede captain betaamd werd er een flinke speech gegeven en wisten we elkaar op te peppen. Iedereen ging er met goede moed weer tegen aan!
De tweede wedstrijd was tegen GOV 1. We hadden een goede start en alle punten die we besproken hadden werden goed meegenomen in deze pot. Compact spelen, flanken dichthouden, achter je schot aanzwemmen etc. De eerste 2 goals vielen helaas bij ons. Maar daar was toch enige tijd voor nodig en we wisten goed weerstand te bieden. En terwijl Ellen zich onderwater nog even verontschuldigde alvorens een goede pas te geven, wisten we dan toch eindelijk een goal te maken! 1-2! Er zat nog meer in voelden we, maar hoe hard we ook knokten en hoe goed we ook samen speelden… de daarop volgende goals waren van de tegenpartij. Ze waren toch wat te sterk. De eindstand 1-5.
Ondanks 2 verloren partijen zeker een leerzame dag met een stijle leercurve van het team!
Op naar de volgende!

Belgisch kampioenschap ronde 3, 5 februari

Zondag jl. was het zover, ronde 3 in de Belgische competitie.

Dankzij onze performance in de voorgaande ronden zitten we nu in de race voor de plaatsen 1 t/m 4.

Het zal een heuse kluif worden om ons staande te houden. We zijn nl met afstand het team met de jongste spelers (en ook de oudste 🙂 ), meest onervaren en ook de ploeg met de meeste dames.

We zullen vandaag uit 3 windhoeken komen. Tom uit het Zuid-Westen, de dames Veerle, Lieke en Dana vanuit Zeist omdat ze eerst nog ‘even’ een competitie met Lila moesten spelen de bikkels, en dan Pauline, Bart, Roger, Remco en Raymond vanuit ‘Maastricht’. Tov van vorige speeldag missen we Sven en Niels (geblesseerd) en Mieke (verhinderd). Een flinke aderlating dus.

Onze eerste wedstrijd was tegen Bilzen A(ndy). Vorige competitiedag verslagen, maar toen waren ze aangeschoten wild. Andy kon niet meespelen omdat hij zijn pols opengesneden had en Patrick die zijn knie ‘in puin’ had liggen.
Nu waren beiden hersteld en voor de gelegenheid was er nog een Kiwi ingevlogen.

We waren zeker niet scherp bij het begin van de wedstrijd. Allereerst sliepen we bij het begin van het signaal. Bilzen lag bij wijze van spreken al bij onze goal toen wij pas in de gaten hadden dat we begonnen waren. Binnen een minuut stond het dan ook al 2-0 achter. En dat ook nog op het diepe gedeelte van het bad, 3m, wat Bilzen niet gewend is en waar wij 2,5u per week op trainen…

We komen helemaal niet in de wedstrijd en verliezen kansloos met 13-2.

De 2e wedstrijd is tegen Zuunse Karpers. Een ploeg met flinke jongens en ook enkele spelers die in de Nationale Belgische ploeg spelen.

Ook nu spelen we niet genoeg gefocust. We hebben voorin te weinig slagkracht en snelheid om Zuunse onder druk te zetten. Toch zetten we ons beste beentje voor en laten we niet zonder slag of stoot over ons heenlopen. Bij een stand van 9-2 voor Zuunse ontploft het spel. Zonder aantoonbare reden wordt de duikbril van Raymond afgetrokken zonder dat er een puck in de buurt is. En dat alleen maar omdat hun aanval stuk liep op de gelegenheidskeeper. Toen er andersom aan de rem getrokken werd, ontplofte het lont in het kruit. Scheidsrechters erbij, toernooileider erbij en koortsachtig overleg. Beide ploegen krijgen een waarschuwing zich te gedragen en verder te gaan met het spel op een normale manier. De break werkte prima voor ons. Het resterende gedeelte van de wedstrijd winnen we doordat we hockeyend kunnen laten zien wat we waard zijn. Einduitslag 11-5 voor Zuunse, welke na afloop hun excuses komen aanbieden voor hun ontvlambare gedrag bij tegenslag.

De laatste wedstrijd is tegen de regerend recordkampioen BUWH uit Brussel. Een internationaal gezelschap, zonder vrouwen maar wel met diverse internationals. Dit wordt een kluif om deze binnen de 20-0 te houden, terwijl Lieke zelfs spreekt van een doelpunt vóór voor ons (iets wat Zuunse en Bilzen in ieder geval niet gelukt was…)

Het tempo ligt hoog, de scheidsrechters zien niet alle overtredingen maar Brussel is gewoon beter. Met name als wij uitbreken weten ze razendsnel ons de puck af te nemen en dan een slachting aan te richten met hun snelle uitbraken. Ook Brussel heeft moeite met onze Do or Die inzet. Op het laatst weten we de puck klem te houden in de hoeken (niet leuk, wel effectief als je niet afgeslacht wil worden!) en drijven Brussel tot wanhoop. Het eindsignaal klinkt bij 18-0. Tsja, wat moeten we erover zeggen? Zuunse verloor met 22-0, Bilzen A met 8-0. Terechte nederlaag en kampioen in spé.

Volgende speeldag hopelijk weer met een aangevuld team om Astacus toch op plek 3 te krijgen.

Raymond

Eerst en vooral: voor iedereen de beste wensen voor dit nieuwe jaar!
Nu de feestdagen weer voorbij zijn is het weer tijd om te hockeyen. Zonder nog samen te kunnen trainen moest er namelijk zondag 8 januari alweer een speeldag van de eerste klasse in de Nederlandse competitie worden afgewerkt. Lieke, Sven, ikzelf en nog een vriendin van Lieke vertrokken vanaf Maastricht richting Zeist. Roger, Bart, Pauline en Ellen verzamelden in Urmond op de Parking en Veerle en Patrick zouden ieder zelf naar Zeist rijden. Jelle zouden we ophalen aan het station van Zeist waar ook de vriendin van Lieke werd afgezet. Het was een lange rit aangezien er maar 50 kilometer per uur mocht gereden worden in plaats van 130 vanwege de dichte mist, ondanks dit waren we nog ruim op tijd in het zwembad waar Patrick ons al zat op te wachten. Tijd om ons om te kleden en als Veerle arriveert zullen we de tactiek even bespreken. Om half 10 besloten we toch maar even om Veerle te bellen want ze was er nog steeds niet. Aan telefoon kregen we van een nog half slapende Veerle te horen dat ze haar had overslapen en we het dus zonder haar zouden moeten doen. Naast Veerle moesten we ook Katrien (gebroken teen), Dana en Remco missen deze speeldag.
Na een korte bespreking van de tactiek was het zover, onze eerste wedstrijd van de dag tegen Njord. We boden goed weerstand in het begin ban de wedstrijd maar kwamen helaas toch 1-0 achter te staan. Ondanks dit konden we ons goed spel voort zetten en maakte Sven er 1-1 van! Jammer maar helaas gaven we te veel ruimtes weg en zaten we niet vlug genoeg op de tegenstander wanneer ze de puck hadden, hierdoor verloren we de wedstrijd uiteindelijk met 8-1.
Onze tweede wedstrijd was er een tegen GOV2. In deze wedstrijd hadden we hetzelfde probleem als de eerste, we gaven nog te vaak ruimtes weg en zaten ook hier niet vlug genoeg op de tegenstanders waardoor we verloren met 10-0.
Ondanks het verlies in beide wedstrijden vond ik het een leuke en zeer leerrijke dag.

Zondag 27 november was het weer zo ver, de competitie in Zeist.
Met z’n achten (Roger, Ellen, Patrick, Katrien, Davy, Dana, Bart en Pauline) stapte we die ochtend alweer vroeg in de auto om twee wedstrijden te spelen, wedstrijden waarvan we wisten dat ze ons goed moe zouden maken. We moesten namelijk tegen niemand minder dan de twee potentiële winnaars van de eerste klasse; Njord 1 en GOV2.
De eerste wedstrijd die we moesten spelen was tegen Njord. Het eerste goal van dit sterke team konden we lang uitstellen, maar toen de 1-0 eenmaal was gevallen maakten ze ook al snel een tweede doelpunt en een derde. Maar we gaven de hoop niet op, met z’n allen sprinten we naar de doelbak om ons eerste doelpunt te maken, er kwam alleen wat tussen. De tegenstander maakte een fout, maar nog niet getreurd hierdoor kregen wij een puck voor. Tenminste dat was de bedoeling, doordat de scheidsrechters het niet helemaal met elkaar eens waren werd er een time-out door hun aangevraagd. Na een paar zenuwslopende minuten, zo voelde het ten minste, werd er besloten dat we geen vrije puck voor kregen maar een penalty goal, dat betekende dat wij een doelpunt kregen! Dus werd het 3-1 nog steeds in het voordeel van Njord. Maar ondanks dat ons vertrouwen weer helemaal terug kwam maakten ze die eerste helft nog een doelpunt, wat betekende dat de tussenstand 4-1 was. In de tweede helft van de wedstrijd gebeurde niet veel meer dan dat er nog twee doelpunten werden gemaakt in onze doelbak. Dit betekende een eindstand van 6-1 in het voordeel van Njord.
Ongeveer anderhalf uur later mochten we met nieuwe moed beginnen aan de wedstrijd tegen GOV 2. Deze wedstrijd was zwaar en alles behalve in ons voordeel. Tegen deze grote, sterke mannen was ons team die een heleboel spelers miste niet opgewassen. De eerste helft wisten we de schade nog een beetje te beperken en die eindigde in 7-0 voor GOV 2. Maar de tweede helft leken deze mannen nog veel meer nieuwe energie te hebben en kregen ze zichzelf op de 16-0 voorsprong waar we ook mee eindigde.
Ondanks dat we vroeg uit ons bed waren gegaan om een heleboel tegendoelpunten binnen te halen hebben we een leerzame dag gehad en gaan we er op de derde competitie dag van de eerste klasse er natuurlijk weer helemaal voor, met hopelijk wat meer spelers en kracht.

Zondag 20 november was het weer zover. Speeldag 2 in Antwerpen om ons beste beentje voor te zetten in de Belgische competitie. We wisten van te voren dat we met een kleine hick-up zaten. Er werd nl. óók in Zeist jeugdcompetitie gespeeld op dezelfde dag. En laat nu Astacus’ seniorenteam van oudsher uit, gevuld zijn met enkele jeugdspelers. Bovendien was Roger als jeugdtrainer er niet bij als vaste waarde in het seniorenteam. Maar geen nood. Het speelschema was ons gunstig gezind. We hoefden pas de eerste wedstrijd om 14.23u te spelen. En we waren met 5 man (Niels Stijnen, Mieke vd Kerkhof, Sven van Etten, Tom Hondong en Raymond Smeets). Bovendien had Roger storm in de rug en had hij aangegeven ETA 14.30u aanwezig te zijn. Ietsje harder zwemmen en dan zou het allemaal goed komen. Ware het niet dat Tom verlaat was door een afspraak die zich niet aan de afspraak hield. En toen waren het nog maar 4 Rivierkreeften die de eer hoog moesten houden. Pot 1 is tegen CVD uit Antwerpen. Een geduchte tegenstander. Met ons tactische spelletje, snelheid en inzet scoren we nét niet de 1-0. CVD beukt een gaatje in ons kwartet en scoort na een paar minuten. Geen probleem, de wedstrijd duurt nog lang. Wederom komen we akelig dichtbij maar is het CVD dat scoort. We geven de moed niet op en knokken ons, steeds wanhopiger naar de kant kijkende waar de hulptroepen bleven, naar onze eerste tegentreffer. Ondanks ons goede samenspelen is 4 tegen deze 6 íetsje teveel van het goede. We gooien er maar een time-out in. Ff op adem komen. Bespreken hoeven we niks. We liggen op de juiste plaats, op de bodem en qua inzet is er niets mis. Uithijgen en opnieuw beginnen. Het lukt ons helaas niet om de ruststand op 1-3 te houden. In de laatste seconden scoort Antwerpen de 1-4. Het wordt nu een flinke kluif om nog te winnen…Dan komt Roger het zwembad op gerend. Eindelijk een mannetje erbij. En met de titel ‘most valueable player’ van de selectraining van gisteren op zak heeft deze kerel vleugels. Helaas te laat voor t begin van de 2e helft, en dus scoort CVD de 1-5. Nog 11 minuten te gaan! Geen man overboord. Jetzt geht’s los! Als een geoliede machine beginnen we te hockeyen. In de tussentijd horen we ook nog dat Bart, Pauline en Dana niet meer aan de wedstrijd mee mogen doen om een vage reden. Tijd om te protesteren hebben we niet want de klok loopt door. Dan maar met z’n vijven door! En we scoren de ene na de andere goal. De tijd is natuurlijk niet aan onze zijde maar een minuut voor tijd scoren we 5-5. Snel terug naar de kant en dan er voor de laatste keer vol op. In de laatste 15 seconden scoren we de 6-5. Een fantastische prestatie. Onze sportieve tegenstander is vol lof over ons spel en de geleverde prestatie.

De 2e wedstrijd van de dag is tegen BUWH 3. Op papier een niet al te moeilijke wedstrijd. Tom is inmiddels aangesloten. Nadat we binnen enkele minuten al ruim voor staan besluit ik de teams op te splitsen. Beter voor ons, komen we tenminste aan hockeyen toe en ook beter voor BUWH 3, want ze kwamen er écht niet aan te pas. Afwisselend was het Roger met zijn jeugd en Mieke of de andere helft van het team Tom, Sven Niels en Raymond die in het water lagen. Uitslag 16-1. Lekkere opwarming voor de derby’s tegen Orca die eraan komen.

De eerste Orca die eraan moet gaan geloven is Orca E, het team onder leiding van Ellen. Vandaag zonder Ellen vanwege ziekte. En ook zonder Koen. Maar nooit te onderschatten. Met onze spitsen Tom en Sven openen we de aanval. Bilzen is verrast en de middenlinie (Niels S, Raymond en Roger) sluit het middenveld op als ware het een kluis. 1-0 voor ons! We pakken er nog 1 bij in de zelfde samenstelling en wederom scoren we waarna we onze wissels gaan gebruiken. Alle spelers worden ingezet en gerouleerd. Uiteindelijk winnen we dik verdiend met 6-1.

Nog 1 wedstrijd te gaan. En wel tegen Orca A, van Andy, zonder Andy want die is in de eerste wedstrijd uitgevallen met een gapende handwond. 4 hechtingen voor de liefhebbers.

Wederom starten we met onze sprintkanonnen. Bilzen heeft geen antwoord op deze tsunami en laat zich door ons verrassen. 1-0! Dan is het Bilzen dat langzamerhand zichzelf herpakt en de 1-1 scoort. Echter hun kruit is hiermee verschoten. De ene na de ander mooie aanval wordt opgezet en onze dames Dana en Pauline worden vrij gezet om te scoren. Einduitslag wordt 9-2.

Uiteindelijk is dit resultaat zelfs genoeg om de 1e plaats in deze poule in de wacht te slepen! Op naar de finales! We hebben er zin in!

Groeten Raymond Smeets

Eindelijk, na jaren was gister dan het moment dat Astacusweer deel ging nemen aan de Nederlandse competitie en wel in de eerste klasse. Vol goede moed begon onze dag om 08.00 met het vertrek vanuit de carpoolplaats in Urmond. Eenmaal aangekomen in het zwembad in Zeist stond er voor 5 personen van ons team de taak om de eerste wedstrijd te scheidsen. Meteen na het scheidsen van het eerste potje, was het de beurt aan onszelf. Watervrienden Hoofddrop stond als eerste op het programma. Een belangrijke wedstrijd aangezien Watervrienden Hoofddrop vorig jaar als voorlaatste is geëindigd. Wanneer we van hun zouden winnen kunnen wij er stiekem van uit gaan dat we een goede kans maken om niet als laatste te eindigen in de eerste klasse.
Exact om 10.55 begon onze wedstrijd. Al vrij snel werd het 0-1 voor Watervrienden Hoofddorp. Shit! We zullen toch echt beter ons best moeten doen om het niet 0-2 te laten worden. Bij iedereen van het team viel dit kwartje gelukkig op tijd waardoor wij uiteindelijk met een mooie 7-2 hebben gewonnen. Yesssss, die is binnen. Na de wedstrijd hadden we een evaluatie over de wedstrijd. Vervolgens moesten wij 2 uur lang wachten voordat de 2e wedstrijd op het programma stond. De ene persoon gaat langs bij bekende spelers die ook aanwezig zijn in het zwembad, de andere die luister lekker wat muziek en weer een andere speelt een leuk spelletje HallieGallie. Iedereen deed zijn of haar ding waar hij/zij zich prettig bij voelde. Na 2 uurtjes wachten was het dan weer zo ver: wedstrijd nummer 2 stond op het programma en wel tegen GOV 1. Een team dat bestaat uit volwassen mannen die zeer puck-vast zijn en tot wel 4 meter ver kunnen schieten. De enige manier hoe wij deze tegenstander konden verrassen was door onze snelheid in combinatie met onze conditie. Helaas hebben wij niet ons spel kunnen spelen waardoor wij uiteindelijk met 4-7 hebben verloren. Geen slechte wedstrijd maar helaas niet helemaal ons spel kunnen spelen. Ook deze wedstrijd hebben wij na afloop geanalyseerd zodat we verbeterpunten konden meenemen naar de laatste wedstrijd tegen Barracuda. Tussen de 2e en 3e wedstrijd zat een goed anderhalf uur, voldoende tijd om op te laden voor de laatste wedstrijd. Barracuda, een team met zowel snelle zwemmers als met technische hockeyers dus een moeilijke tegenstander. Helaas is het ons niet gelukt om te winnen maar kunnen we wel terugkijken op de beste wedstrijd van de dag. Iedereen speelde goed samen en er zijn een paar mooie acties uit gekomen. De eindstand is 1-10 geworden.
Terugkijkend was het een superleuke dag waarbij iedereen dingen heeft kunnen leren. Astacus heeft haar visitekaartje afgeven en de teams kunnen zich gaan voorbereiden op een sterker Astacus de volgende speeldagen. Iedereen bedankt en ik kijk uit naar de volgende wedstrijden die we samen gaan spelen!
Sven van Etten

Op zondag de 3e juli hadden we het plan gevat om op een andere manier dan middels de ‘gebruikelijke’ BBQ het seizoen te eindigen.

Op een steenworp van het oude bekende Steinerbos zwembad ligt een mooie midgetgolf baan waar we bovenwater onze stick handeling zouden gaan testen. Een makkie immers nu kunnen we ademhalen, het grootste excuus valt nu weg!

Nadat de tachtig plus eigenaar ons haarfijn de spelregels uitlegde met de serieusheid van een schaaktweekamp tussen Karpov en Kasparov, konden we ons op de holes gaan uitleven. In 5 groepen van allerlei pluimage gingen we aan de slag. Verdeeld met ouders/broers/zussen/kinderen van en echtgenotes hebben we een super gezellige middag gehad. Twee hele kleine regenbuitjes (een owh activiteit zonder nat te worden kan natuurlijk niet) konden de pret niet drukken. Zoals jullie kunnen zien in de bijgevoegde foto’s was het voor de meesten écht ontspannen

Onze dames stonden er op hun Paasbest op, dus met tasje, je weet immers nooit hoe de dag vordert en wie je tegenkomt,

en dan is er zoals áltijd één bloedfanatieke speler die onder het mom van ontspanning de winst wil pakken…..

Na het golfen zijn we naar Geulle gereden om daar lekker te gaan uiteten en een ijsje te smikkelen. Net vóór het eten werd de prijsuitreiking gedaan en werden de medailles verdeeld (sommigen konden anders van de spanning niet gaan eten). Wat opviel was dat alle individuele nummers gewonnen werden door Niet-onderwaterhockeyers, maar goed het was voor lol hé Tamara, winnaar van de hoogste score, de meeste hole in ones en het beste team.

Daarna hebben we ons het eten en het ijs lekker laten smaken en kwam er, nadat we uitgelachen en verteld waren, een eind aan deze zeer gezellige dag.