Steakavond 3 november door Marion

miekesteakavond2012koks2012

door iemand vanaf de zijlijn: Marion

Elk jaar weer, zo voor de zomervakantie staat bij het bestuur van Astacus, de steakavond op de agenda. Er moeten steakbonnen worden gekopieerd en verdeeld, er moeten steakbonnen worden verkocht door de leden. Hoe meer, hoe liever, want de clubkas moet gespekt worden. De prijs van de badhuur blijft stijgen en we willen de contributie zo laag mogelijk houden.

 

Natuurlijk weet ik wel dat wanneer jullie de bonnen voor de zomervakantie krijgen, er gedacht wordt: oh dat duurt nog even, dat komt wel….. Toch wil ik jullie erop attenderen: leg ze niet te ver weg! Probeer op tijd je vrienden en familie te informeren dat ze in ieder geval die bewuste avond vrij mogen houden.

 

Dit jaar bleek al snel dat ik zelf niet bij de steakavond aanwezig zou kunnen zijn. Na mijn operatie zou ik minstens 8 weken met gips zitten. De bonnen werden gemaakt en verdeeld. We kwamen bij elkaar om de boodschappenlijst aan te passen, problemen van voorgaande keren te bespreken. Er werden helpers gezocht! Wat nog veel belangrijker was, we hadden dit jaar nieuwe koks nodig. Gelukkig en via bemiddeling van Patrick, vonden we Jack Brorens bereid deze taak op zich te nemen. Hij zou ook hulp krijgen van Gerard Bastiaens. Mieke zou de frites bakken. Nieuwe koks betekende ook andere sauzen en andere werkmethoden, maar dit trio heeft het TOP gedaan. (Volgend jaar proberen we foto’s van hun voorkant te maken)

Hoeveel steaks zijn er verkocht? Hoeveel eters kunnen we verwachten? Hebben we genoeg ijs? Hebben we genoeg frites? Hebben we genoeg helpers? Hoe gaat het met de stroom? Deze vragen blijven vaak tot op de dag zelf spannend.

Hoe goed we ons ook voorbereiden, hoe goed we ook denken dat we met alles rekening hebben gehouden…… er gaat toch altijd wel wat mis. Dit hele pakket bij elkaar vind ik zelf altijd een grote uitdaging en dat houdt het spannend J

Van de voorbereidingen heb ik veel meegekregen dus, er was vaak overleg, echter het moment suprême, de avond zelf, zat ik thuis op de bank met de telefoon naast me wachtend op berichtjes, tweets of whatsapp’s. Ik vond het VRESELIJK!

 

Toen Britt en Niels thuis kwamen leek het heel even of ik er bij geweest was. De overheerlijke geur kwam met tegemoet zodra ze de kamer binnen stapten. Nou ja stapten, Britt kon bijna niet meer lopen van de pijn in haar rug……

 

Een ding zal ik jullie zeggen: volgend jaar 26 oktober 2013 ben ik er bij.

Jij toch zeker ook, dit wil je toch gewoon niet missen!!!!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.